همسرم چشم چران است چه کنم؟

چشم‌ چرانی یک اختلال رفتار عادتی است که بر اثر استمرار و بتدریج در انسان‌ها و بخصوص آقایان شکل می‌گیرد

چشم‌چرانی را یک اختلال شناخته شده در میان افراد جامعه ذکر می‌کند و می‌گوید: کسی که نگاه‌های آنچنانی به دیگران را حق خود بداند و اصلا

نگران تضییع حقوق دیگران نباشد یک بیمار است که باید هرچه زودتر درمان شود

دکتر امیر پیرایش با تاکید بر این‌که معضل چشم‌چرانی قابل درمان است، می‌گوید: افراد مبتلا به این عادت ناپسند درمرحله اول باید بدانند که یک

اختلال رفتاری عادتی در آنها تثبیت شده و در مرحله دوم مطمئن باشند که می‌توانند این عادت زشت را ترک کنند، اگرچه شاید این مهم در ابتدای راه

اندکی مشکل به‌ نظر آید. به گفته دکتر امیر پیرایش اگر فردی که نگاه خود را نمی‌تواند کنترل کند بدرستی توجیه شود که رفتار زشتی از او سر

می‌زند، می‌تواند با تقویت اراده و عمل به برنامه‌هایی که پزشک برای ترک عادتش توصیه کرده، ترک عادت کند.

دکتر امیر پیرایش درباره سهم زنان در بروز این معضل اخلاقی و اجتماعی می‌گوید: اگر خانمی حتی با یک نگاه کوتاه پاسخ نگاهی آلوده را بدهد، نه‌تنها

برای خودش ناامنی ایجاد کرده که فرد چشم‌چران را نیز جسورتر و گستاخ‌تر می‌کند.

این چهره ماندگار در رشته روان‌شناسی، به زنان توصیه می‌کند بر اساس ارزش‌های دینی و ملی و با رعایت و حفظ حجب و وقار خود، جامعه را از

آلوده و کریه شدن به یک ضدارزش مصون بدارند.

در حالی که در ایران به عنوان یک کشور اسلامی ناهنجاری موسوم به چشم‌چرانی دیده می‌شود، اما بعضی از جوامع با وجود آزادی‌های فردی

بیشتر، با چنین معضلی کمتر دست به گریبان هستند که این خود جای تاسف و تامل دارد. دکتر امیر پیرایش با تائید این‌که چشم‌چرانی در برخی

فرهنگ‌ها متداول‌تر است، توضیح می‌دهد: در بعضی کشورها از کودکی به افراد آموزش می‌دهند که حق ندارند نگاه عمیق به دیگران بیندازند و اصولا

در فرهنگشان چنین اجازه‌ای صادر نمی‌شود.