روانشناس خوب
نگرانی، یعنی احساس ناآرامی در مورد یک موقعیت، اتفاق، فرد و یا هر پدیده دیگری که ناخوشایند خواهد بود.
این احساس معمولا مربوط اکنون و زمانی که در آن هستیم نمی شود، بلکه به آنچه که در آینده روی خواهد داد اختصاص دارد.
البته چنین حسی را نمی توان همیشه انکار کرد یا نادرست دانست، زیرا هر انسانی در شرایط مختلف ممکن است آن را تجربه کند.
حتی گاهی اوقات نگرانی برای به حرکت درآوردن و بهبود اوضاع تا حدی لازم است.
اما در این بین، نگرانی بیش از حد از ترس های غیرواقعی ناشی می شود که عمدتا باعث استرس و اضطراب می گردد و عملکرد ذهن و بدن را مختل
می کند. این تاثیر منفی بدین علت است که وقتی اضطراب یا نگرانی بیش از حد طولانی باشد، مغز هورمون های استرس زا را به طور مرتب ترشح
می کند. بدین ترتیب، استرس بتدریج منجر به تغییرات منفی در بدن همچون بی اشتهایی، سردرد، سرگیجه، بی خوابی، کاهش تمرکز، افسردگی و …
می شود. همچنین، بسیاری از افرادی که زیاد از حد نگران هستند، امکان دارد به عادت های مضری مانند پرخوری، سیگار کشیدن یا مصرف الکل و
مواد مخدر روی آورند.
متاسفانه باید بگوئیم که با داشتن نگرانی بیش از حد، احساس جنگ و گریز در افراد تحریک شده و به همین دلیل هورمون هایی مانند کورتیزول در بدن ترشح خواهد شد.
این هورمون منجر به بالارفتن قند و چربی خون شده و ممکن است واکنش های زیر را ایجاد نماید:
گاهی اوقات اختلال نگرانی بیش از حد، پس از به وقوع پیوستن یک سانحه خاص و بسیار ناخوشایند به وجود می آید. به همین دلیل این دو
نگرانی بیش از حد یا هر گونه استرس شدید می تواند باعث ایجاد مشکلات روانی و حتی جسمی شود. وقتی که بدن دائم در حال مبارزه و کشمکش با حالات ناخوشایند است، سیستم عصبی بدن، هورمون های استرس همچون کورتیزول را توسط هیپوفیز در پاسخ به استرس آزاد کند. کورتیزول سبب اختلال در عملکرد شناختی، کاهش تراکم استخوان، کاهش بافت عضلات، افزایش فشار خون، اختلال در عملکرد غده تیروئید، عدم تعادل میزان قند خون، تضعیف سیستم دفاعی و واکنشهای تحریکی بدن می شود. به طور کلی، موارد زیر را می توان حاصل ترشح طولانی مدت و زیاد این هورمون دانست.