اختلال شخصیت دوری گزین

اختلال شخصیت دوری گزین

اختلال شخصیت دوری گزینی، ویژگی اصلی آن دوری کردن از ارتباط برقرار کردن با افراد دیگر همراه با حساسیت زیاد نسبت به طرد شدن است. شخص مبتلا در شرایط بدی قرار دارد، زیرا از یک طرف می‌خواهد با دیگران ارتباط برقرار کند و از طرف دیگر نمی‌تواند راحت با مردم ارتباط برقرار کند.
اختلال شخصیت اجتنابی (AVPD) نوعی اختلال نسبتاً شایع است که با پریشانی و ناتوانی قابل توجهی همراه است.
این یک بیماری مزمن برای افراد با سنین پایین است که از ابتدای زندگی شروع می‌شود و تأثیر آن مادام العمر است.
اختلال شخصیت اجتنابی (AVPD) ، همانطور که در دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی مفهومی شده است ، چاپ پنجم (DSM-5) ، با اجتناب گسترده از تعامل اجتماعی ناشی از ترس از رد و احساس عدم کفایت شخصی مشخص می‌شود.

رابطه با اختلال شخصیت اسکیزوئید
برخی نگرانی در مورد همپوشانی احتمالی AVPD با اختلال شخصیت اسکیزوئیدی، به دلیل رابطه تاریخی آن با مفهوم اسکیزوفرنی بیان شده است. این تحقیق نشان می دهد که معیارهای AVPD از PD اسکیزوئید متمایز است، اما همچنین به یک ارتباط احتمالی با اسکیزوفرنی اشاره دارد.

مانند بقیه اختلالات شخصیت، تشخیص و درمان اختلال شخصیت دوری گزین نیز برعهده روان‌پزشک است.
روش‌های درمان این اختلال شخصیت بسیار متنوع‌ است، اما معمولا شامل گفتار‌درمانی هم می‌شوند. اگر بیمار علاوه ‌بر اختلال شخصیت دوری گزین به افسردگی یا اختلال اضطراب هم مبتلا باشد، شاید دارو برای فرد تجویز شود.