روانشناس خوب
بیشتر گزینههای نامناسب برای ازدواج افرادی هستند که اختلال شخصیت دارند یا دارای برخی از ویژگیهای اختلال شخصیت هستند. اختلال شخصیت توسط روانشناسان و روانپزشکان تشخیص داده میشود. تشخیص اختلال شخصیت کار سادهای نیست و کاملاً تخصصی است.
اختلال شخصیت، اختلال در شخصیت افراد است و به راحتی درمان نمیشود. معمولاً افرادی که اختلال شخصیت دارند، خود را بیمار نمیدانند اما اطرافیان آنها از این اختلال رنج بسیار میبرند.
افرادی که اختلال شخصیت دارند در زمرهی نامناسبترین افراد برای ازدواج هستند و از آنجا که اختلال شخصیت به سرعت قابل شناسایی نیست، لازم است از متخصصین کمک گرفته شود.
مشاورین ازدواج، با انجام تست MCMI یا تست MMPI قادر به شناسایی افرادی هستند که اختلال شخصیت دارند یا واجد برخی از ویژگیهای اختلال شخصیت هستند. بسیاری از مشاورین از افرادی که خواهان ازدواج با هم هستند، تست شخصیت میگیرند. اما هر تست شخصیتی قدرت تشخیص اختلالات شخصیت را ندارد. بنابراین انجام تستی که بتواند اختلال شخصیت را قبل از ازدواج آشکار کند، یکی از وظایف اصلی مشاورین ازدواج است.
اما آیا این افراد نباید ازدواج کنند؟ و اگر میتوانند ازدواج کنند بهتر است با چه کسی ازدواج کنند؟
در پاسخ به پرسش اول ما معتقدیم که حق ازدواج از حقوق طبیعی افراد است و به هیچ وجه نمیتوان آن را از افراد سلب کرد. همهی انسانها حق دارند که ازدواج کنند. اما برخی از آنها برای ازدواج با جمعیت سالم و عمومی جامعه نامناسب هستند. مثلاً فردی که بیماری ایدز دارد برای ازدواج با افرادی که این بیماری را ندارند (اکثریت جامعه)، مناسب نیست اما میتواند با فردی که ایدز دارد، ازدواج نماید.
افرادی که نامناسب جمعیت عمومی هستند، میتوانند مناسب جمعیتهای دیگری از جامعه باشند. مهم آن است که فرد مناسب خود را پیدا کنند. در اینجا توصیهی ما به جمعیت عمومی جامعه این است که از ازدواج با افراد نامناسب بپرهیزند. یک فرد معتاد برای فردی که اعتیاد ندارد، نامناسب است اما شاید برای یک معتاد مناسب باشد. چه لزومی دارد که یک معتاد با فردی که اعتیاد ندارد، ازدواج کند؟
علاوه بر این اگر فردی درخواست ازدواج با فردی نامناسب را داشته باشد، درست است که ازدواج ناموفقی شکل خواهد گرفت اما ما باز هم نمیتوانیم به خود حق دهیم که از آن ازدواج جلوگیری کنیم.
اگر فردی با آگاهی بخواهد با فرد نامناسب ازدواج کند تنها کاری که حق داریم صورت دهیم و میتوانیم انجام بدهیم، هشدار به او و ذکر موارد مشکلزا خواهد بود و بیش از آن نه اجازه و نه اصولاً حق آن را داریم.
اما تنها توصیهای که به طور جدی میتوانیم به این دسته از افراد داشته باشیم، این است که بچهدار شدن را تا جایی که ممکن است به تأخیر اندازند تا در صورتی که ازدواج آنها به شکست منجر شد، فرزند آنها تاوان تصمیم آنها را نپردازد.